Wuivende wilgen in Westlands land

De zilveren wilgen waaien sierlijk in de wind,
daar aan de laatste stukjes wijdse waterkant,
midden in het grootse glazen land.
Waar ooit lag, een ongenaakbaar
mooi en bosrijk bomenland.
Eeuwen groeiden daar
de eerste pionieers van weleer
veroveraars van dit, toen nog, nieuwe land
De berk, vrouwe van ’t woud
meester van de drassige moerassen, en
de ruige bazige boswilg,
de altijd pratende ratelpopulier
en natuurlijk de gave grove den,
de altijd groene pijnloos groeiende pijnboom,
de uniekste pionier langs zee en duin.

Maar nu ligt daar op dat rijke groenverleden
een groots en indrukwekkend industrieterrein
met eindeloze grote glazen kassen en
ontzagwekkende torenhoge
met magische toverdrank gevulde tanks
vol met Westlands welvaart.

Stoer rijden ontelbare vrachtwagens
van overal her
over Westlands smalle volgelopen wegen
volgeladen met prachtige producten
uit kas en land, zo mooi gegroeid in
al die grote glazen tempels van het
ooit zo wijde Westlands ruige land.

Trots te zijn hier geboren als Westlander
kind van het land van zand en strand
en zee en duin en klei en veen
en sloten en vaarten en ontelbare schuiten
en toen nog groene weilanden, koeien
vogels en dieren eindeloos in getal.

Ja ooit groeiden hier talloze zilveren wilgen,
berken, eiken, beuken en fraaie struiken
en waaiden hun miljoenen blaadjes sierlijk in de wind
over het oneindig land, strand, zand en duin.

Mijn Westland

© Aad van Uffelen